“Ταξίδι στο χρόνο, στο χρώμα, στο αστέρι, στο φεγγάρι, στη ψυχή, στο μυαλό, στο μέσα μου, στο έξω σου, στη μούσα της, στο χέρι του, στην αγκαλιά μας, στον κόσμο σας, στη σκόνη τους... Ονειρικό, ταξιδιάρικο, εμπνευστικό, ανατριχιαστικό... Ευχαριστώ για την αγκαλιά σας.”
Πώς έρχεται η έμπνευση; Πού αρχίζει και πού τελειώνει; Η Αστερόσκονη είναι μία ταινία μικρού μήκους, φιλοσοφικού χαρακτήρα που θέλει να μιμηθεί τη στιγμή της έμπνευσης, χωρίς τέλος, χωρίς αρχή. Μια ηθοποιός δίνει συνέντευξη για την προώθηση κάποιας ταινίας που πρόκειται να βγει στους κινηματογράφους. Οι απαντήσεις της μετατρέπονται σε μία εσωτερική - υπαρξιακή αναζήτηση μέσω του κινηματογράφου. Πώς έχουν αποτυπωθεί στην ανθρωπότητα οι αναμνήσεις; Η τεχνολογία κάθε δεκαετίας δημιούργησε μέσω του κινηματογράφου την εικόνα που έχει η συλλογική μας μνήμη για την κάθε εποχή. Η Αστερόσκονη είναι μια κασέτα-ημερολόγιο σε ένα διαστρικό ταξίδι, κάποιων που σε μια γωνιά του σύμπαντος κατάλαβαν πως υπήρχαν. Ο Σπύρος Μαλτέζος σκηνοθετεί την πρώτη του ταινία μικρού μήκους, με έναν μόνο χαρακτήρα. Με επιρροές από το νεορεαλισμό, από το κίνημα Νουβέλ Βαγκ και την ποπ αρτ, θέλει να δημιουργήσει αναμνήσεις και κλίμα νοσταλγίας για κάτι που δεν έχουμε ζήσει. Τα κύρια χαρακτηριστικά της ταινίας είναι ο αυτοσχεδιασμός, ο πραγματικός φωτισμός, η συνεχόμενη ροή του λόγου, το διαλεκτικό μοντάζ και ξεκάθαρο έλεγχο του υλικού από τον "διάλογο" ηθοποιού και σκηνοθέτη, καταφέρνει να χτίσει μια ατμοσφαιρική συναισθηματική αποδόμηση.
